συνανθηρωτός

-η, -ό, Ν

(για άνθη) αυτός που έχει τους στήμονες και τους ανθήρες ενωμένους σε ενιαίο όργανο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ανθήρας + κατάλ. -ωτός (πρβλ. γραμμ-ωτός)].